کشاورزی

کشاورزی دانش و هنر کشت گیاهان است.کشاورزی مهم‌ترین پیشرفت در ظهور تمدن بشری غیرمهاجر بود. توسعه کشاورزی و پرورش گونه‌های اهلی توسط انسان باعث افزایش غذای موجود و شکل‌گیری شهرها شد. کشاورزی متمرکز که بر اساس کشاورزی تک محصولی است، در قرن ۲۱ بیشترین خروجی را به خود اختصاص داده‌است، اگرچه هنوز، زندگی نزدیک به ۲ میلیارد انسان به کشاورزی معیشتی وابسته است. بزرشناسی مدرن، اصلاح نباتات، مواد شیمیایی زراعی مانند سموم دفع آفات و کودها و دیگر پیشرفت‌های فنی به شدت باعث افزایش بازدهی مزرعه‌ها شده، اگرچه باعث آسیب‌های گسترده زیست‌محیطی نیز شده‌است. برخی از این مشکلات زیست‌محیطی عبارتند از: تأثیرات در گرم شدن کره زمین، تخلیه سفره‌های زیرزمینی، جنگل زدایی، مقاومت به آنتی‌بیوتیک و استفاده از هورمون‌های رشد در تولید گوشت صنعتی. ارگانیسم‌های اصلاح شده ژنتیکی بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند، اگرچه برخی از آنها در کشورهای خاص ممنوع هستند.
عمده محصولات کشاورزی را می‌توان به‌طور گسترده در گروه‌های غذایی، الیاف، سوخت و مواد اولیه (مانند لاستیک) دسته‌بندی کرد. کلاس‌های غذایی عبارتند از: غلات، سبزیجات، میوه‌ها، روغن‌ها، گوشت، شیر، قارچ‌ها و تخم مرغ.
بیش از یک سوم کارگران جهان در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند، که بعد از بخش خدمات دوم است، اگرچه تعداد کارگران کشاورزی در کشورهای پیشرفته طی قرن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته‌است. اقتصاد کشاورزی برای رشد اقتصادی بسیار مهم است: در سال ۲۰۱۸، ۴ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) جهانی و در برخی از کشورهای در حال توسعه بیش از ۲۵ درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد. ۷۰٪ از مصرف آب شیرین متعلق به بخش کشاورزی است و کشاورزی باعث ایجاد آلودگی و زباله‌های ناپایدار می‌شود. یک سوم از مواد غذایی تولید شده در سطح جهان یا از بین می‌رود یا هدر داده می‌شود. در سال ۲۰۱۹ چین با ۱۰۲۰ میلیارد دلار تولیدات کشاورزی در رتبه اول جهان قرار داشته‌است و ایران با ۴۵ میلیارد دلار (در سال ۲۰۱۸) در رتبه ۱۱ جهان از لحاظ تولیدات کشاورزی قرار دارد.